«بسم الله الرحمن الرحیم» سالها می گذرد وهنوز ما به این پرسش پروردگار پاسخی نداده ایم . اینکه در زندگی دنیا به کدام سو حرکت می کنیم ؟ آیا فقط به فکر خوردن و خوابیدن و برطرف کردن مشکلات اقتصادی و سیاسی خود هستیم ؟ آیا خدای متعال ما را برای این خلق کرده که به بازی های کودکانه دنیایی مشغول شده وخود را سرگرم نماییم ؟ نعوذ بالله خدای متعال کار بیهوده نمی کند . ما هستیم که خود را از دامن پرمهر علی بن ابیطالب (ع) جدا کرده و با فراموشی و فاصله از فرزندان معصوم او، با سرعت به سوی سراب های دنیایی در حرکت هستیم ویاد امام زمان – ارواحنا فداه- را در نهان خانه دلهایمان به فراموشی سپرده و هرگاه به مشکلی اساسی در زندگی برخورد می کنیم و یا به عنوان تشریفات ، یادی آن هم گذرا از او می کنیم . هیچ از خود پرسیده ایم امام عصر-ارواحنا فداه- چه نقشی در زندگی ما و در برنامه ریزی های فردی و اجتماعی ما دارد؟ و ما چه سهمی از فعالیتهای روزمره خود را به آن حضرت اختصاص داده ایم ؟ هنگامی که احساس می کنیم یک بنای خشت و گل تاریخی در حال تخریب است ، هزینه و بودجه های هنگفتی را به آن اختصاص داده و با برگزاری جلسات و سمینارهای مختلف ، با تلاشی فراوان سعی در احیا مجدد آن داریم ، می گوییم این جزیی از تمدن ماست! اما چه تمدنی مهمتر از تمدن مطرح شده توسط رسول اکرم (ص) و فرزندان معصوم او که با اجرای آن همه نابسامانی ها سامان می یابد و اثری از ظلم و ستم دیده نمی شود . براستی تا کی از «اقترب للناس حسابهم وهم فی غفله معرضون1» باید گریزان بود ؟ وتاکی مشمول این آیه باشیم : «اولئک الذین طبع الله علی قلوبهم و سمعهم و ابصارهم و اولئک هم الغافلون2». و تمام این مصادیق غفلت را می توان به فراموشی نسبت به امام زمان(عج) منتهی نمود. عظمت درک امام زمان را می توان در کلام امام صادق (ع) پیدا نمود که فرمودند:«اگرزمان امام عصر (ارواحنا فداه) را درک می کردم تمام عمرم خدمتگزار او بودم3»، این کلام تکان دهنده ی امام صادق عرق شرم وخجلت به پیشانی ما می نشاند زیرا وقتی که امام صادق(ع) آرزوی زندگی در زمان ما را می کرد تا تمام عمر شریفش را به خدمت امام عصر بپردازد ،ما شیعیان جز شرمندگی در مقابل آن حضرت چه جوابی داریم؟ استقبال از امر مهم وعظیم ظهور امام عصراحتیاج به همتی بزرگ وهمه جانبه دارد اکتفا کردن به مراسم و برنامه های محدود اگرچه کاری بس ارزشمند وقابل توجه است اما کافی نیست بیاییم اززبان مبارک رسول اکرم این توجیه را بشنویم وعمل کنیم . آن حضرت در روایتی فرمودند:«مردم تا زمانی که امر به معروف ونهی از منکر نمایند خیر وخوبی از آنهازایل نمی شود پس زمانی که این کار را انجام ندهند (امر به معروف و نهی از منکرنکنند ) برکات از آنها گرفته می شود ،بعضی بر بعضی تسلط پیدا می کنند و هیچ یاری کننده ایی برای آنها درآسمان ها و زمین نخوا هد بود4». اینک چه کارپسندیده و معروفی بالاتر از توجه به امام عصر (ع) وتلاش برای کامل نمودن زمینه های ظهور آن حضرت که همه ی خوبی ها را به دنبال دارد؟ و چه منکری بالاتر از بی توجهی و فراموش کردن آن حضرت است؟ اکنون وقت تلاش ما شیعیان است تا این انقلاب ارزشمند اسلامی راکه با عنایات خاص حضرت حجت ؛و رهبری امام خمینی به ثمر رسیده و به دست ولی فرزانه مان رسیده به انقلاب جهانی امام زمان متصل کنیم. 1-سوره انبیاء آیه1 2- سوره نحل آیه 108 3-روزگار رهایی صفحه 425 4- بحار الانوار جلد 97 صفحه 64
